Oradea

Podczas gdy Maciek zajęty jest drogą, ja czytam na zmianę Coehlo i Przewodnik po Rumuni (ten ostatni z resztą częściej). No i wyczytałam, że Oradee zobaczyć trza.
Prawdę napisali – kolejne cudne miasto, wprost usiane zabytkowymi monastyrami i bisrenicami. Jak to dobrze, że Nicola tak się w Bukareszt zaangażował, że nie zdążył swoich wizji rozszerzyć na całą Rumunię.
Bardzo ciekawa jest Monasteria de Luna (Cerkiew Księżyca) , która ma w wieży wmontowaną kulę o d=3m w połowie czarną, w połowie złotą. Kula ta za pomocą mechanizmu zegarowego wskazuje fazy księżyca – ot taki bajer.
Tak w ogóle to bardzo kocham cerkwie, oprócz tego, że na prawdę robią wrażenie, szczególnie wewnątrz - złotem, bogactwem, malowidłami, to zawsze się coś wydarzy. To pop jak z innej epoki, to inny pogada i wytłumaczy, to dziś na ten przykład jeszcze ciastem wyczęstował.
W Slava Cherveza cerkiew była maleńka, a wokół kwiatuszki śnieżynki, malowane płotki, jak u Pana Boga w ogródku.
Swoją drogą podczas tej podróży tyle razy byłam w kościołach roztomaitych wyznań, że mój osobisty mąż stwierdził, że mamy zaliczone na najbliższe lata i chwilowo nawet do parafilanego nie pójdę.
I tak sobie po tej Oradei spacerowaliśmy, byle odsunąć w czasie moment przekroczenia granicy. I pewnie dalej byśmy chodzili gdyby nie dzieci, które koniecznie musiały wydać ostatnie 25 leji, a że to suma zawrotna to wizyta w zwykłym spożywczym stała się kropką nad „i” wyprawy do Rumuni. A miało być tak pięknie. Zbliżamy się do granicy, jeszcze tylko mała zmiana miejsc co by kierowca miał komplet dokumentów z prawem jazdy włącznie i już uśmiecham się do węgierskiego celnika.
I to by było na tyle Rumuni – na ten rok oczywiście! A że chwilowo dorwałam się do kierownicy to jej tak od razu nie oddałam. Kurcze nawet nie myślałam, że bycie kierowcą daje tyle frajdy, do tej pory to była taka normalność.

Zdjęcia (5)

Komentarze (0)